Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2011 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ
Κλιμακούμενη δυσκολία παρουσίαζαν και φέτος τα θέματα των λατινικών,
με τη διαφορά ότι σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές ήταν κάπως πιο απαιτητικά στο κομμάτι
του συντακτικού.
Μάλιστα, για πρώτη φορά εξετάστηκε η σύμπτυξη δευτερεύουσας πρότασης σε μετοχή,
ενώ όσον αφορά στα υπόλοιπα γραμματικά φαινόμενα,
ζητήθηκαν γνωστά και επαναλαμβανόμενα πράγματα που σε ορισμένα σημεία ήταν για καλά
διαβασμένους μαθητές,
καθώς είναι γεγονός ότι η επιτυχία στο μάθημα αυτό κρίνεται στη λεπτομέρεια.
Α1. Να μεταφράσετε στο τετράδιό σας τα παρακάτω αποσπάσματα:
Et si habet Asia suspicionem quandam luxuriae, Murenam laudare debemus,
quod Asiam vidit sed in Asia continenter vixit. Quam ob rem accusatores non Asiae nomen Murenae
obiecerunt,
ex qua laus familiae, memoria generi, honos et gloria nomini constituta est,
sed aliquod flagitium ac dedecus aut in Asia susceptum aut ex Asia deportatum.
Porcia, Bruti uxor, cum viri sui consilium de interficiendo Caesare cognovisset,
cultellum tonsorium quasi unguium resecandorum causa poposcit eoque velut forte elapso se
vulneravit.
Clamore deinde ancillarum in cubiculum vocatus Brutus ad eam obiurgandam venit quod tonsoris
praeripuisset officium.
Cui secreto Porcia «non est hoc» inquit «temerarium factum meum,
sed certissimum indicium amoris mei erga te tale consilium molientem...».
Μονάδες 40
Παρατηρήσεις
Β1. Nα γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις:
suspicionem : την κλητική ενικού
quandam : την αιτιατική ενικού στο ουδέτερο γένος
continenter : τον συγκριτικό βαθμό του επιρρήματος
rem : τη δοτική πληθυντικού
laus : τη γενική ενικού
generi: την αιτιατική ενικού
aliquod: τη γενική ενικού στο ίδιο γένος
dedecus : την αφαιρετική ενικού
viri : τη γενική πληθυντικού
cultellum : την ίδια πτώση στον άλλο αριθμό
eoque : την ονομαστική πληθυντικού στο θηλυκό γένος
tonsoris : τη δοτική πληθυντικού
hoc : την ίδια πτώση στον άλλο αριθμό στο ίδιο γένος
certissimum : την αφαιρετική ενικού του συγκριτικού βαθμού στο ίδιο γένος
tale : τη γενική πληθυντικού στο ίδιο γένος
Μονάδες 15
Β2. Nα γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθέναν από τους παρακάτω ρηματικούς τύπους:
laudare : το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο του ενεστώτα της υποτακτικής στην ίδια φωνή
vidit : το απαρέμφατο του μέλλοντα στην παθητική φωνή
vixit : την αφαιρετική του σουπίνου
obiecerunt : το δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο του παρατατικού της υποτακτικής στην ίδια φωνή
constituta est : το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο του ενεστώτα της οριστικής στην ίδια φωνή
interficiendo: δεύτερο ενικό πρόσωπο του ενεστώτα προστακτικής στην ενεργητική φωνή
cognovisset: τρίτο ενικό πρόσωπο μέλλοντα υποτακτικής (να ληφθεί υπόψη του υποκ/νο)
resecandorum: πρώτο ενικό πρόσωπο συντελ. μέλλοντα οριστικής ενεργητική φωνή
poposcit: μετοχή ενεστώτα ονομαστική ενικού
elapso : τη γενική του γερουνδίου
obiurgandam : το δεύτερο ενικό πρόσωπο του παρακειμένου της οριστικής στην ενεργητική
venit : το τρίτο ενικό πρόσωπο του παρατατικού της οριστικής στην ενεργητική περιφραστική
συζυγία (να ληφθεί υπόψη το υποκ/νο)
praeripuisset : το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο του ενεστώτα της οριστικής στην ενεργητική
est : το δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο του μέλλοντα της προστακτικής
molientem : το απαρέμφατο ενεστώτα
Μονάδες 15
Γ1α. «quod Asiam vidit»: να αναγνωρίσετε το είδος της πρότασης (μονάδα 1),
να δηλώσετε τη συντακτική της λειτουργία (μονάδα 1)
και να δικαιολογήσετε την έγκλιση εκφοράς της (μονάδα 1).
Μονάδες 3
Γ1β. «Murenam laudare debemus»: να αντικαταστήσετε το
αντίστοιχοτύπο της παθητικής περιφραστικής συζυγίας.
Να δηλώσετε και το ποιητικό αίτιο.
Μονάδες 6
Γ1γ. «cum viri sui consilium de interficiendo Caesare cognovisset
μετοχική με αφαιρετική απόλυτη.
Μονάδες 6
Γ2.α. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω λέξεων:
luxuriae, Murenae, nomini, uxor, tonsorium, secreto
Μονάδες 6
Γ2β. «Clamore deinde ancillarum in cubiculum vocatus Brutus ad eam obiurgandam venit quod
tonsoris praeripuisset officium»:
να εξαρτηθεί από τη φράση «Aliquis dicit».
Μονάδες 4
Γ2γ. «cultellum tonsorium quasi unguium resecandorum causa poposcit»:
να αντικαταστήσετε με τελική πρόταση (μονάδες 3) και με σουπίνο (μονάδες 2) τον προσδιορισμό του
σκοπού που υπογραμμίζεται. Μονάδες 5
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ Α1.
Και αν έχει η Ασία κάποια υποψία τρυφής, οφείλουμε να επαινέσουμε το Μουρήνα, γιατί είδε την
Ασία, αλλά έζησε στην Ασία με εγκράτεια. Γι’ αυτό το λόγο οι κατήγοροί του δεν κατηγόρησαν το
Μουρήνα για το όνομα «Ασία»,από την οποία δημιουργήθηκε έπαινος για την οικογένειά του,
υστεροφημία για τη γενιά του, τιμή και δόξα για το όνομά του, αλλά για κάποια ατιμία και ντροπή που
είτε φορτώθηκε στην Ασία είτε έφερε μαζί του από την Ασία.
έμαθε για το σχέδιο του άντρα της για τη δολοφονία του Καίσαρα
τάχα για να κόψει τα νύχια (της) και αυτοτραυματίστηκε με αυτό καθώς της γλίστρησε δήθεν τυχαία.
Έπειτα, ο Βρούτος, αφού κλήθηκε στην κρεβατοκάμαρα, από τις κραυγές των υπηρετριών,
ήρθε για να τη μαλώσει γιατί τάχα είχα κλέψει την τέχνη του μανικιουρίστα.
Η Πορκία είπε κρυφά σ’ αυτόν «δεν είναι τούτο μια ασυλλόγιστη πράξη μου,
αλλά μια βεβαιότητα ένδειξη της αγάπης μου προς εσένα που ετοιμάζεις τέτοιο σχέδιο…»
Β1. B2
suspicionem → suspicio laudare → laudemus
quandam → quoddam vidit → visum iri
continenter → continentius vixit → victu
rem → rebus obiecerunt →obiceretis
laus → laudis constituta est → constituuntur
generi → genus interficiendo → interfice
aliquod → alicuius cognovisset→ cognitura sit
dedecus → dedecore resecandorum
viri → virorum poposcit → poscens
cultellum → cultellοs elapso → elabendi
eoque → eaeque obiurgandam
tonsoris → tonsoribus venit → venturus erat
hoc → haec praeripuisset
certissimum→ certiore est → estote
tale → talium molientem → moliri
Γ1.α. quod Asiam vidit: δευτερεύουσα αιτιολογική ως επιρρηματικός προσδιορισ
κύρια με ρήμα το debemus,
εισάγεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod, εκφέρεται με οριστική (
γιατί εκφράζει αντικειμενική αιτιολογία, χρόνου παρακειμένου γιατί αναφέρεται στο παρελθόν.
Γ1.β. Murena laudandus est nobis
Γ1.γ. consilio viri sui de interficiendo Caesare cognito
Γ2.α.
luxuriae → γενική αντικειμενική στο suspicionem
Murenae → έμμεσο αντικείμενο στο obiecerunt
nomini → δοτική προσωπική χαριστική στο constituta est
uxor → παράθεση στο Porcia
tonsorium → επιθετικός προσδιορισμός στο cultellum
secreto → επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο
Γ2.β. Αliquis dicit clamore deinde ancillarum in cubiculum vocatum Brutum ad illam obiurgandam
venisse,
quod tonsoris praeripuisset officium.
στήσετε debeo + απαρέμφατο από τον
»: να μετατρέψετε την πρόταση σε
Η Πορκία, η σύζυγος του Βρούτου, όταν
ζήτησε ένα μαχαιράκι μανικιουρίστα
→ → resecuero
→ obiurgavisti
→ praeripiunt
: προσδιορισμός της αιτίας στην
, vidit),
inquit
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2011 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Κλιμάκωση δυσκολίας παρουσίαζαν τα φετινά θέματα των αρχαίων ελληνικών. Το διδαγμένο κείμενο ήταν αναμενόμενο και τα ερωτήματα που τέθηκαν δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερες δυσκολίες. Από την άλλη, απαιτητικά και για καλά προετοιμασμένους μαθητές ήταν τα θέματα του αδίδακτου κειμένου. Οι δυσκολίες εντοπίστηκαν κυρίως στο μεταφραστικό και στο συντακτικό κομμάτι, ενώ οι γραμματικές ασκήσεις ήταν σχετικά απλές.
Διδαγμένο κείμενο
Πλάτωνος Πολιτεία 519 Β – D
Τί δέ; Τόδε οὐκ εἰκός, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ ἀνάγκη ἐκ τῶν προειρημένων, μήτε τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἀληθείας ἀπείρους ἱκανῶς ἄν ποτε πόλιν ἐπιτροπεῦσαι, μήτε τοὺς ἐν παιδείᾳ ἐωμένους διατρίβειν διὰ τέλους, τοὺς μὲν ὅτι σκοπὸν ἐν τῷ βίῳ οὐκ ἔχουσιν ἕνα, οὗ στοχαζομένους δεῖ ἅπαντα πράττειν ἃ ἂν πράττωσιν ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ, τοὺς δὲ ὅτι ἑκόντες εἶναι οὐ πράξουσιν, ἡγούμενοι ἐν μακάρων νήσοις ζῶντες ἔτι ἀπῳκίσθαι;
Ἀληθῆ, ἔφη.
Ἡμέτερον δὴ ἔργον, ἦν δ’ ἐγώ, τῶν οἰκιστῶν τάς τε βελτίστας φύσεις ἀναγκάσαι ἀφικέσθαι πρὸς τὸ μάθημα ὃ ἐν τῷ πρόσθεν ἔφαμεν εἶναι μέγιστον, ἰδεῖν τε τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀναβῆναι ἐκείνην τὴν ἀνάβασιν, καὶ ἐπειδὰν ἀναβάντες ἱκανῶς ἴδωσι, μὴ ἐπιτρέπειν αὐτοῖς ὃ νῦν ἐπιτρέπεται.
Τὸ ποῖον δή;
Τὸ αὐτοῦ, ἦν δ’ ἐγώ, καταμένειν καὶ μὴ ἐθέλειν πάλιν καταβαίνειν παρ’ ἐκείνους τοὺς δεσμώτας μηδὲ μετέχειν τῶν παρ’ ἐκείνοις πόνων τε καὶ τιμῶν, εἴτε φαυλότεραι εἴτε σπουδαιότεραι.
Ἔπειτ’, ἔφη, ἀδικήσομεν αὐτούς, καὶ ποιήσομεν χεῖρον ζῆν, δυνατὸν αὐτοῖς ὂν ἄμεινον;
Α1. Από το παραπάνω κείμενο να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του αποσπάσματος: «Τί δέ; ... ὃ νῦν ἐπιτρέπεται.»
Μονάδες 10
B. Να απαντήσετε στις ακόλουθες ερωτήσεις:
Β1. Να προσδιορίσετε το περιεχόμενο των όρων – φράσεων του κειμένου: ἐν παιδείᾳ (μονάδες 6), ἀναβῆναι ἐκείνην τὴν ἀνάβασιν (μονάδες 9).
Μονάδες 15
Β2. Με βάση το κείμενο που σας δίνεται να προσδιορίσετε ποιοι δεν είναι κατάλληλοι να αναλάβουν πολιτικές εξουσίες και γιατί.
Μονάδες 15
Β3. Πώς εξηγεί ο Πλάτωνας τη μετάβαση από τη Δημοκρατία στην Τυραννίδα και ποια είναι, σύμφωνα με τον φιλόσοφο, τα χαρακτηριστικά των δύο αυτών πολιτευμάτων;
Μονάδες 10
Β4. Να βρείτε στο παραπάνω διδαγμένο κείμενο μία ετυμολογικά συγγενή λέξη για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις της νέας ελληνικής:
απόρρητος, ντροπαλός, αντιβιοτικό, αποχή, δυσπραγία, μονοκατοικία, προφήτης, είδωλο, βάθρο, ανυπόμονος
Μονάδες 10
Γ. Αδίδακτο κείμενο
Ξενοφῶντος Συμπόσιον Ι, 11-12
Ἐκεῖνοι μὲν οὖν σιωπῇ ἐδείπνουν, ὥσπερ τοῦτο ἐπιτεταγμένον αὐτοῖς ὑπὸ κρείττονός τινος. Φίλιππος δ’ ὁ γελωτοποιὸς κρούσας τὴν θύραν εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε εἴη καὶ δι’ ὅ τι κατάγεσθαι βούλοιτο, συνεσκευασμένος τε παρεῖναι ἔφη πάντα τὰ ἐπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια, καὶ τὸν παῖδα δὲ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι διά τε τὸ φέρειν μηδὲν καὶ διὰ τὸ ἀνάριστον εἶναι. ὁ οὖν Καλλίας ἀκούσας ταῦτα εἶπεν· Ἀλλὰ μέντοι, ὦ ἄνδρες, αἰσχρὸν στέγης γε φθονῆσαι· εἰσίτω οὖν. καὶ ἅμα ἀπέβλεψεν εἰς τὸν Αὐτόλυκον, δῆλον ὅτι ἐπισκοπῶν τί ἐκείνῳ δόξειε τὸ σκῶμμα εἶναι.
-----------
ὁ ἀνάριστος = ο νηστικός
Γ1. Να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του παραπάνω κειμένου.
Μονάδες 20
Γ2. Να γράψετε στο τετράδιό σας τον τύπο που ζητείται για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις:
κρείττονος : την αιτιατική πληθυντικού του ίδιου βαθμού στο θηλυκό γένος
ὅ τι : τη γενική ενικού του ίδιου γένους
ἔφη : το τρίτο ενικό πρόσωπο της ευκτικής του ενεστώτα
πάντα : τη δοτική πληθυντικού στο ίδιο γένος
φέρειν : το απαρέμφατο αορίστου β΄ στην ίδια φωνή
ταῦτα : την ονομαστική πληθυντικού του θηλυκού γένους
ἄνδρες : την κλητική του ενικού
αἰσχρόν : τη δοτική ενικού του συγκριτικού βαθμού στο ίδιο γένος
εἰσίτω : το δεύτερο ενικό πρόσωπο στην ίδια έγκλιση στον ίδιο χρόνο
δόξειε : το τρίτο ενικό πρόσωπο της οριστικής του ίδιου χρόνου
Μονάδες 10
Γ3α. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω λέξεων και φράσεων:
αὐτοῖς, τῷ ὑπακούσαντι, διὰ τὸ φέρειν, ἀνάριστον, φθονῆσαι, ἐκείνῳ (μονάδες 6)
Γ3β. «εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις εἴη»: Να μετατρέψετε τον πλάγιο λόγο σε ευθύ. Να ληφθεί υπόψη ότι ο πλάγιος λόγος εξαρτάται από το «εἶπε τῷ ὑπακούσαντι». (μονάδες 4)
Μονάδες 10
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Α1. Τι λοιπόν; Δεν είναι κι αυτό λογικό, είπα εγώ, και δεν απορρέει αναγκαστικά από όσα έχουμε πει έως τώρα, ότι ούτε οι απαίδευτοι, που δε γνώρισαν την αλήθεια, μπορούν ποτέ να κυβερνήσουν ικανοποιητικά την πόλη ούτε εκείνοι που τους αφήνουν να ασχολούνται ως το τέλος της ζωής τους με την παιδεία; Οι πρώτοι, επειδή δεν έχουν έναν ορισμένο στόχο στη ζωή τους, που πρέπει κυνηγώντας τον να ρυθμίζουν όλες τις πράξεις τους και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο βίο τους˙ και οι άλλοι, επειδή δε θα ριχτούν με τη θέλησή τους στη δράση νομίζοντας ότι αν και ζωντανοί ακόμη, είναι εγκατεστημένοι και ζουν στα νησιά των Μακάρων;
Αλήθεια, είπε.
Δικό μας λοιπόν έργο, είπα εγώ, των ιδρυτών της πολιτείας, είναι να αναγκάσουμε τις εξαιρετικές φύσεις να φτάσουν στο μάθημα που αναγνωρίσαμε πριν ότι είναι το ανώτερο, δηλαδή να δουν το αγαθό και να πραγματοποιήσουν εκείνη την ανάβαση, και, αφού ανέβουν και δουν αρκετά, να μην τους επιτρέπουμε αυτό που τώρα επιτρέπεται.
Β1.
ἐν παιδείᾳ: ο όρος παιδεία έχει ως αρχική σημασία την ανατροφή, τη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, αργότερα όμως, σημαίνει τη γενική – σωματική και εσωτερική – καλλιέργεια του ανθρώπου. Για τον Πλάτωνα, η παιδεία αποτελεί τη στροφή της ψυχής προς την ιδέα του Αγαθού, τη δύσκολη διαδικασία της μετάβασης από το σκοτάδι της άγνοιας προς τη θέαση της γνώσης και της αλήθειας. Η έννοια αυτή συνδέεται άμεσα με την αλληγορία του σπηλαίου, καθώς αποτελεί το βασικό θέμα της. Η μουσική, η γυμναστική, η αριθμητική, η γεωμετρία, η στερεομετρία, η αστρονομία και η αρμονία αποτελούν μαθήματα που βοηθούν την ψυχή ν’ απελευθερωθεί από την ύλη, γιατί απομακρύνει το πνεύμα από τα δεσμά των αισθήσεων. Όσο υψηλά κι αν είναι, όμως, τα μαθήματα αυτά δεν οδηγούν στην ουσία γνώσης˙ αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσω της φιλοσοφίας, με τη διαλεκτική.
ἀναβῆναι ἐκείνην τὴν ἀνάβασιν: για τον Πλάτωνα οι μόνοι κατάλληλοι για να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της πολιτείας είναι οι προικισμένοι με ικανότητες, οι εξαιρετικές φύσεις (οι βέλτιστες φύσεις). Μόνο αυτοί έχουν την ικανότητα λόγω της χαρισματικής προσωπικότητάς τους να προσεγγίσουν το ύψιστο αγαθό, την απόλυτη αλήθεια και γνώση. Για να πραγματοποιήσουν το στόχο αυτό, πρέπει να ανέβουν την ανηφορική οδό που οδηγεί προς το μέγιστον μάθημα. Η όλη ανάβαση αποτελεί μια πνευματική άσκηση, μια συνεχή αφύπνιση που καταλήγει στον κόσμο των Ιδεών. Παρακολουθώντας την πορεία προς το Αγαθό, διαπιστώνουμε ότι είναι δυνατή η πρόσεγγισή του (ἀφικέσθαι, ἰδεῖν, ἴδωσι), όμως επειδή το Αγαθό είναι η ύψιστη αξία, δεν μπορούν όλοι οι δρόμο (ἀναβῆναι, ἀνάβασιν), γεγονός που υποδηλώνει πόσο δύσκολη είναι η κατάκτησή του.
Β2. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που είναι ακατάλληλες να διακυβερνήσουν την πολιτεία. Αρχικά, οι απαίδευτοι δεν είναι κατάλληλοι να κυβερνήσουν ικανοποιητικά, διότι δε διαθέτουν το κύριο προσόν δηλαδή την παιδεία, αλλά κυρίως διότι δεν έχουν υψηλούς στόχους για τη ζωή τους και για το δημόσιο βίο. Η πόλη, λοιπόν, δεν μπορεί να διοικηθεί από ανθρώπους από τους οποίους απουσιάζει ο προσανατολισμός σε υψηλές αξίες. Η απαιδευσία δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να θεαθεί την ιδέα της αλήθειας και, κατά συνέπεια, ο απαίδευτος που δε διαθέτει ούτε τις γνώσεις, ούτε και το ανάλογο ήθος, ώστε να ξεπεράσει το ατομικό του συμφέρον, δεν είναι δυνατόν να αναλάβει τα ηνία μιας πόλης.
Από την άλλη, οι πεπαιδευμένοι (όσοι βρίσκονται στον κόσμο των ιδεών) δεν μπορούν επίσης να κυβερνήσουν ικανοποιητικά. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απορροφημένοι στις πνευματικές τους αναζητήσεις και γι’ αυτό δείχνουν απροθυμία για πολιτική δράση. Ζουν στην μακαριότητα της καθαρής θεωρίας και έτσι η πολιτική δεν εμπίπτει στα ενδιαφέροντά τους. Αδιαφορούν για την εξουσία, για τις τιμές, για το σεβασμό και την αγάπη των συμπολιτών τους και ο Πλάτων πολύ παραστατικά τους παρουσιάζει σαν να ζουν στα νησιά των Μακάρων. Σύμφωνα με μια λαϊκή δοξασία των αρχαίων, στα νησιά αυτά που βρίσκονταν πέρα από τις στήλες του Ηρακλή, κατοικούσαν άνθρωποι ευσεβείς μέσα σε απόλυτη ευτυχία, γαλήνη και αμεριμνησία. Αυτό δείχνει ότι οι πεπαιδευμένοι μπορεί να διαθέτουν το βασικό προσόν που είναι η παιδεία, ωστόσο η έλλειψη πρακτικών γνώσεων και ο εγκλωβισμός τους στην αδράνεια του θεωρητικού τους βίου, τους καθιστά ανίκανους να αναλάβουν την πολιτική δράση.
Β3. Βλέπε σχολικό βιβλίο, σελ. 102: «Οι κηφήνες συνεχώς πληθύνονται … κάθε είδους ανοσιούργημα».
Β4.
απόρρητος → προειρημένων μονοκατοικία → οἰκιστῶν (ἀπῳκίσθαι)
ντροπαλός → ἐπιτροπεῦσαι προφήτης → ἔφη (ἔφαμεν)
αντιβιοτικό → βίῳ είδωλο → ἰδεῖν (ἴδωσιν)
αποχή → ἔχουσιν βάθρο → ἀναβῆναι (ἀναβασιν, ἀναβάντες,
δυσπραγία → πράττειν (πράττωσιν, καταβαίνειν)
πράξουσι) ανυπόμονος → καταμένειν
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Γ1. Εκείνοι λοιπόν δειπνούσαν στη σιωπή (σιωπηλοί) σαν αυτό να είχε προσταχθεί από κάποιον ανώτερο. Ο Φίλιππος όμως ο γελωτοποιός, αφού χτύπησε την πόρτα, είπε σ’ αυτόν που αποκρίθηκε να ανακοινώσει ποιος ήταν και για ποιο λόγο ήθελε να μείνει (στο σπίτι) και υποστήριξε ότι βρίσκεται εκεί, αφού είχε πάρει μαζί του όλα τα απαραίτητα, ώστε να συμμετέχει σε ξένο δείπνο, ισχυριζόταν όμως ότι και το παιδί ήταν πολύ στενοχωρημένο, γιατί δεν είχε φέρει τίποτα μαζί του και γιατί ήταν νηστικό. Ο Καλλίας λοιπόν, αφού άκουσε αυτά είπε˙ όμως άνδρες, είναι ντροπή να ζηλεύει κάποιος μια στέγη˙ ας μπει λοιπόν μέσα και συγχρόνως έστρεψε το βλέμμα στον Αυτόλυκο προφανώς εξετάζοντας ποιο κατά τη γνώμη εκείνου φαινόταν να είναι το αστείο.
Γ2.
κρείττονος → κρείττονας / κρείττους
ὅ,τι → οὗτινος / ὅτου
ἔφη → φαίη
πάντα → πᾶσι(ν)
φέρειν → ἐνεγκεῖν
ταῦτα → αὖται
ἄνδρες → ὦ ἄνερ
αἰσχρὸν → αἰσχίονι
εἰσίτω → εἴσιθι
δόξειε → ἔδοξε(ν)
Γ3.α.
αὐτοῖς → αντικείμενο στο ἐπιτεταγμένον
τῷ ὑπακούσαντι → επιθετική μετοχή ως έμμεσο αντικείμενο στο εἶπε
διὰ τὸ φέρειν → έναρθρο απαρέμφατο σε θέση εμπρόθετου προσδιορισμού της αιτίας στο πιέζεσθαι
ἀνάριστον → κατηγορούμενο στο παῖδα μέσω του εἶναι
φθονῆσαι → τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο στην απρόσωπη έκφραση αἰχρόν (ἐστὶ), ετεροπροσωπία.
ἐκείνῳ → δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου στο δόξειε
Γ3.β. «Εἰσάγγειλον ὅστις εἰμὶ»
άνθρωποι να το κατακτήσουν, παρά μόνο οι χαρισματικοί. Πρόκειται, επομένως, για ένα δύσκολο, δυσπρόσιτο και